گفتگوی بابک صحرایی با خشایار اعتمادی ، رضا صادقی و فرزاد فرزین؛ (بخش اول) . " موسیقی ما "
من فقط صحبت فرزاد و میزارم
به نظر من خواننده باید یك ایدئولوژی مشخصی هم داشته باشد. یعنی جدا از صدای خوب و شرایطی كه برای خوانندگی لازم است باید بداند كه اصلاً هدفش از خوانندگی چیست. نكته دیگر اینكه چه می‌خواهد بخواند و چه چیزی را می‌خواهد به مردم ارائه كند و به عقاید آنها اضافه نماید. خیلی از خواننده‌ها هستند كه ممكن است بیایند و در برهه‌ای هم موفق بشوند اما اشعار و ترانه‌هایی را می‌خوانند كه نه تنها سطحی و ضعیفند بلكه یك سری اثرات منفی و نادرستی را هم در باورهای نوجوانان جامعه ایجاد می‌كنند. یك سری كلمه‌های غلط و عبارت‌های اشتباه كه امكان دارد در بدترین جاهای شهر هم استفاده نشود. به این خوانندگی نمی‌گویند.خواننده باید چیزی را بخواند كه مبتنی بر باور خودش است از طرف دیگر باید سطح فرهنگ جامعه را ارتقاء بدهد نه اینكه باری به هر جهت باشد و فقط فكر این باشد كه شنیده بشود. در كنارش مسائلی كه دوستان اشاره كردند هم بسیار حائز اهمیتند.
ما در خیلی از مواقع از موسیقی فاخر صحبت می‌كنیم. از نگاه من موسیقی فاخر و غیر فاخر نداریم.این کلام یک موسیقی است که فاخر بودن یا نبودن آن را مشخص می کند.ریتم از اجزاء تشكیل‌دهنده تمام موسیقی‌هاست و این كلام است كه باعث تغییر افكار برخی از مخاطبان موسیقی می‌شود و نوع گویش آنها را تغییر می‌دهد. در مورد صحبت شما باید بگویم من در شرایطی قرار گرفتم كه همین شرایط باعث شد روند حركتی‌ام را تغییر بدهم. من و یك سری از بچه‌ها آن 6، 5 سال پیش وقتی آلبوم مجازمان آماده انتشار شد، به یك شبكه ماهواره‌ای كه آن زمان با مجوز كار می‌كرد كلیپ دادیم. حرف رضا دقیقاً اینجا سندیت پیدا می‌كند. آن زمان شرایط در یك مقطعی شرایط خوبی شد. حتی من با رضا هم كه از من قدیمی‌تر و موفق‌تر هم بود كار مشتركی را انجام دادیم كه كار موفقی شد و خیلی خوب دیده و شنیده شد. در تمام دنیا، موسیقی بدون تصویر تقریباً هیچ معنای خاصی ندارد و از ابتدای تهیه یك موسیقی به كلیپ آن فكر می‌كنند. در آن شرایط به خاطر نبود مدیریت و حمایت مناسب، كار به دست افرادی افتاد كه صلاحیت یا توانایی اداره آن را نداشتند. در صورتی كه چنین شبكه‌ای كه دارای مجوز هم بود باید توسط خود مسئولان مدیریتی موسیقی اداره می‌شد كه كار به جایی نرسد كه شبكه پول بگیرد و به عنوان مثال یك كلیپ نامناسبی را پخش كند. شرایط به گونه‌ای پیش رفت كه دیدیم این وضعیت به آینده كاری ما لطمه خواهد زد. كه این اتفاق هم افتاد. ما هر چه تلاش كردیم كه كلیپ‌های ما از این شبكه‌ها خارج شوند كسی گوشش بدهكار نبود. این مسأله هم بود كه در طی تقریباً 2 هفته، ناگهان تمام خواننده‌هایی كه مجاز بودند زنگ زدند و خواستند كه دیگر كلیپشان پخش نشود. طبیعتاً آن شبكه نابود می‌شد و به همین خاطر قبول نكردند. در نتیجه دودش به چشم امثال من رفت و من و رضا و یك سری دیگر از دوستان یك زمان زیادی نتوانستیم كار كنیم. البته خروج از این شبكه‌ها به نفع ما شد اما سوءمدیریت صورت گرفته در آن زمان باعث شد شبكه‌هایی كه می‌توانستند به موسیقی داخل كشور كمك كنند، به دشمن این موسیقی تبدیل شدند. مسأله دیگر اینكه آن موسیقی‌ای كه در طی 6، 5 سال گذشته توسط مردم، چه داخل و چه خارج از كشور، دیده و شنیده شده موسیقی‌ای بوده كه از شبكه‌های ماهواره‌ای پخش شده و چون مدیریتی هم روی آن صورت نگرفته، سطحی‌ترین و ضعیف‌ترین كارهای تولید شده در داخل از طریق این شبكه‌ها پخش شده‌اند و نتیجه‌اش این شده كه در تمام دنیا گفته می‌شود كه ایران دارای بدترین خواننده‌هاست.
رفتن به سمت موسیقی غیراخلاقی. غیر از اینكه موسیقی‌اش موسیقی ضعیفی است و كلام زشتی به روی آن است و اثر منفی روی جامعه می‌گذارد، كلیپی هم كه برای آن می‌سازد نامناسب و مغایر با عرف جامعه است. كاری ندارم كه چه چیزهایی الان چارچوب است.یك آدم ایرانی، یك آدمی كه غیرتی است و روی مسائل فرهنگی كه از قدیم در ایران وجود داشته حساسیت دارد، نمی‌تواند خیلی از این شكسته شدن عرف‌های فرهنگی را بپذیرد. اینكه مثلاً یك خانمی در كلیپ كسی كه در ایران زندگی می‌كند بدون حجاب ظاهر می‌شود. چیزی كه در خون ما نیست و یك چنین پوششی و این نوع كلیپ با آن كلام مبتذلی كه اشاره كردم، باعث می‌شود هیچ پدر و مادری دوست نداشته باشد كه بچه‌اش به آن نگاه كند. ما اینجا برخورد نمی‌كنیم، محدود نمی‌كنیم و در نتیجه روز به روز تعداد این كارها بیشتر می‌شوند.بدتر می‌شوند. از آن طرف هم در رسانه ملی می‌آییم جلوی خواننده‌هایی كه به صورت مجاز فعالیت می‌كنند را می‌گیریم و محدودشان می‌كنیم. نتیجتاً آنهایی كه از طریق همان تب خوانندگی وارد موسیقی می‌شوند و بدون آنكه اصول هنری موسیقی برایشان ارزشی داشته باشد كارشنان را ارائه می‌كنند، مطرح هم می‌شوند و مثل یك ستاره پوشالیِ در جامعه هم به زندگی‌شان ادامه می‌دهند و فكر هم می‌كنند كه موفقند. از آن طرف كسانی كه برای كارشان زحمت می‌كشند و یك سری ایدئولوژی و عقیده خاصی در خوانندگی دارند و مجاز هم هستند آنجا كه باید تحت حمایت قرار بگیرند، تنها می‌مانند و تبلیغی برایشان انجام نمی‌شود. منظورم از تبلیغ بیلبورد زدن نیست. مردم چهره من نوعی را كه می‌شناسند. مهم شنیده شدن كارهای ما است. موسیقی باید شنیده بشود تا شنونده را جذب كند. مثلاً اگر رضا صادقی یك كلیپ داشته باشد و این كلیپ روزی حتی یك بار از رسانه‌ها پخش شود فكر كنید كه چقدر می‌تواند به ماندگاری و شنیده شدن آن كار كمك كند و نتیجتاً به خواننده‌ای كه این كار را تهیه كرده كمك می‌شود. ما می‌آییم این بخش را محدود می‌كنیم و سلیقه‌ای برخورد می‌كنیم حتی نمی‌توانم بگویم سلیقه‌ای چون فكر نمی‌كنم كلاً بیشتر از 5، 4 خواننده پاپ در رسانه ملی فعالیت داشته باشند. اتفاق كلی‌ای كه می افتد همین وضعیت حال حاضر موسیقی است.
فرزادی ها